රැඩිකල් කඳවුර

මට පොඩි කාලයක් දෙන්න…හිතන්න…හොඳට….දුරට…ගැඹුරට…..මේ මම මුහුණ දෙන ගැටළුව මානසික සංකීර්ණ කිහිපයක සංකලනයක් බව මට ටිකෙන් ටික වැටහී යනවා… මම කැමතියි

සටහනට නිමිත්ත වූ කුඩ දෙකම වස්තු බීජ විදිහට අරන් බැලූවොත්…. ලොකු කුඩයක් ලඟ පොඩි කුඩයක්.කුඩ දෙකම තෙමෙන්නෙ එකම අනෝරා වැස්සට…

“ලොවෙන් එකෙක් එක් දෙයකට වෙයි සමත….”මේ අපි කියවපු සුභාශිතයේ කවියක්…මේක තවදුරටත් සර්ව සාධාරණ කියමනක් නම් නෙවී… කෙනෙක් තුල බොහෝ හසුරු කුසලතා

සමහරු කියනවා මම රැඩිකල් කෙනෙක් කියලා..සමහරුන්ට අනුව මම සාම්ප්‍රදායික කෙනෙක්…තවත් සමහරු කරන චෝදනාවක් තමයි මම මේ දෙකේම කවලම් පලාවක් කියන

හීනයක අග්ගිස්සෙන්…රූටලා..ඇවිත්..කාශ්ඨක පොළවට පතිත වෙච්චි බලාපොරොත්තුවක්…හිතාගන්නත් බැරි තරම් ඉක්මණකින් මහපොළොව ට උරාගන්නෙ කොහොමද .. ….. ඒවගේ අපේ ජීවිත කාළයේදී ඉපදිලා…ලත්

නවීන යැයි පාරම්බාන විසි එක්වන සියවසේ මහා විප්ලවකාරී යුගයක, මිත්‍යාව පිමිගසමින් ටෙලිවිෂනයද එතැනින් ඔබ්බට සෙලියුලරයටද පිවිසී ඵලාපල දෙසන, සති අන්ත

අම්බලමේ පිනා වලං කඳක් ගෙනා ඒක බිඳපු ගොනා ඒකට මට හිනා අපේ සිංහල ජනවහර තුල ඇති මෙන්න මේ කෙටි කවිය

There was a buffalow soldier in the heart of america බටහිර රෙගේ සංගීතයේ රජු ලෙස ප්‍රකට බොබ් මාලේගේ “බෆලෝ සෝල්ජර්”

මිනිස්සු ශිෂ්ටාචාරගත වන්නේම සංස්කෘතික රටාවක් මත නව සංස්කෘතික සීමාවන් නිර්මාණය කර ගනිමිනි. දාර්ශනිකව නම් මානව සංවර්ධනීය අවදීන් සර්පිලාකාරව ගමන් ගන්නා

ලක්ෂ්මී අග්‍රවාල් හරිම ලස්සන තරුණියක්. හැබැයි ඒ ඇගේ මුහුණ ඇසිඩ් වලින් මුලුමනින්ම පිළිස්සී යන්නට පෙරය. අද වන විට ඇයට ඒ