රැඩිකල් කඳවුර

කඨෝර දවසක අවසානය සනිටුහන් කරාම විවේකී මොහොතකවත් සුවයක් නෑ , දෑස් පියවුනා වුනත් සුවදායක නින්දක් නෑ , හිනා තිබුණ හීනෙකදි

සියොලඟම දෙදරවන්න කොහොම හිතුනද මන්දා..හැමදාමත් අහස ගැනම ලියන නිසාද, ඉන්න බව අඟවන්න වෙන්න ඇති වතාවක් දෙවතාවක් කම්පන ඇති කරේ. නුඹ

සීතාම්බර සළු ඇඳගත්ත ජේත්තුකාර වලාකුළු ඇවිත් හැපෙන්නෙ ජීවිතේම සුරපුරයක් කරන්න ලෑස්තියි කියන්නා වගේ. නෙක කවි පබඳීවී.කන් අග හිරිවැටෙන තරමට කිට්ටු

සමහර තැන් වලදි , නවතින්න හිතෙනවා, ඒත් , යුතුකම්, වගකීම් වලට වගවෙන්න ඕන නිසා හැල්මෙ දුවනවා ඇරෙන්න නැවතිලා පුලුවන්ද ජීවිතේ.අතරමග

මගේ ජීවිතයේ ඡන්දයක් ගැන කල්පනාවක් තිබුණ පළමු වැනි මැතිවරණය තමයි 1977 මහ මැතිවරණය. ඒ වෙනකොට අවුරුදු 10ක පොඩි එකෙක් උන

ලෝකයේ පොලිස්කාරයාට සේවය කරන එක සුදු ජාතික පොලිස් කාරයෙකුගේ වම් දණහිස විසින් ලෝකයේ අන් අයසේම අප කිසිවෙක් නොදැන සිටි මිනිසෙක්

අනාදිමත් බෞද්ධ සභ්‍යත්වයක් සහිත රටක් මෙතෙක් හික්වීම, විනය , භක්තිය ඔසවාගෙන ආ දුරෙහි ප්‍රතිඵලය විනිශ්චය කිරීමට කාලය පැමිණ ඇති බව දැන්

“ගෑණි මිනිහගෙ ඇග දකින්නැතිව දරුවො හදන්න ඕන…නැත්තං ඒ ජීවිත තුච්ඡයි. ඒ කාලෙ අය එහෙමයි” මෙවැනි කතාවක් කියන්නේ වැලිමඩ සද්ධාසීල හාමුදුරුවන්ය.

ඇඳිරි නිතිය අඛන්ඩව ක්‍රියාත්මකවීමත් සමඟ අත්‍යවශ්‍ය ආහර ද්‍රව්‍ය සපයා ගැනීමේ අර්බුදයට යම් යම් විසඳුම් ක්‍රියාත්මක වෙමින් පැවැතියද .ඒවා හෝ මෙතෙක්

කියුබාව පොඩි රටක්. ලෝකේ අනෙක් එවුන් දාන මහා ලොකු සෙල්ලම් එයාල දාන්නේ නැහැ. හඳට යන්න හදන්නෙත් නැහැ. යුද්ධ කරන්න යන්නෙත්