සොෆිගේ අඩවිය

එක දරුවෙක් එක් ගුරුවරයෙක් එක් පොතක් එක් පෑනක් මේ සියළු දෙයට ලොව වෙනස් කළ හැකියි…. කියල කියන්නෙ මලාලා. මලාල කියන්නෙ

යුද්ධයකදි පත්තු වෙන පළමු වෙඩි උණ්ඩය පත්තු වෙන්නෙ කොයි පැත්තෙන් වුණත් ඒ වෙඩි උණ්ඩය නියමිත ඉලක්කයට වැදුනත් නැතත් ඒකෙන් මියයන

නිශ්ශංක විජේමාන්නගෙ අක්ෂර චිත්‍රය තමයි ‘ හද පළුව තනි තරුව ‘ කියන්නෙ . හිත පිරෙන තරම් හැගීමක් දැනෙන්න ලියන්න පුළුවන්නම්

දෙවුන්දරා සං නොරිකො ට ස්තුති වන්ත වෙන්න හේතු දෙකක් තියනව .ඒ ජීවිතය කියලා දුන්නට , ඊට පස්සේ ඒ ජීවිතයෙන් පලා

ක්ෂීරපායී සතුන්ට විතරක් හිමි වෙච්ච ශරීරයේ උත්තේජන ග්‍රන්ථියක් තමයි කඳුළු ග්‍රන්ථිය . කෙනෙක්ට දුක හිතුනම මොළයේ නිපදවෙන RH සංඝටකයක් මගින්

ගිණි ගහන්න පායද්දි ජනේලයක් ඇරගන්න බැරි බස් එකක අව්ව වැටෙන පැත්තෙ වාඩිවෙලා යද්දි නළල දිගේ බේරෙන දාඩිය බිංදු පිහදාන්න අතේ

ජීවිතේ එක මොහොතක අපි හැමෝටම ඕන වෙනව අපිව තේරුම් ගන්න කෙනෙක් . එහෙම කෙනෙක් හම්බුනාම ජිවිතේ ගලාගෙන යන්නෙ හරියට වැහි

කාලයක් මගෙ ලගත් තිබුණ හදවත පුච්චපු ප්‍රේමයක් . ඒ ප්‍රේමය මං වින්දෙ ජීවිතේ හොයන්න පටන් ගත්තු කාලෙ. අපිට ඕන උනේ

මම මේ කතාව එක පුංචි සිදුවීමකින් පටන් ගන්නම්.. පුංචි සිදුවීමක් ම නෙවෙයි, ඒක ජීවිතේ මනුස්සයෙක් අලුතින් උපදිනකොට ම කඩාගෙන වැටෙනවා

ටික ටික කණාමැදිරියො අඩු වෙනව කියන්නෙ ටික ටික හීන දකින්න තියෙන රාත්‍රීන් අඩු වෙනව කියන එක. එහෙම ගිහින් නින්ද පවා