නිම්සල

මතකයේ ඵල දැරෑ අස්වැන්න….. පුළුවනිද නෙලාගෙන ඈතට යන්න….

තමාගේ ලියවිල්ල ලියැවෙන්නේ කවුරුන් උදෙසාද යන්න යෞවන ප‍්‍රබන්ධ කලාවේ අත්‍යවශ්‍ය අංගයකි. ඒ පොදු පාඨකයා ඉලක්ක කරගත් නිර්මාණයන්හි ‘පොදු’ හෝ සාමාන්‍යකරණය

කෘතිය : 138 (එකසිය තිස් අට ) කතෘ : මදුශාන්ත බණ්ඩාර ඇඹිලිපිටිය ප්‍රකාශනය : සූරිය බාලගිරි දොස වැස්ස නුඹටත් හුරුවෙලා.

කෘතිය : අත් පසුරු. කතෘ : පෙමිලා මධුශානි ඉලේසිංහ. ප්‍රකාශනය : ගොඩගේ. තවත් හිරු මඬලක්. ( පුවතක් – පවතින දැඩි

මොණරකුඩිම්බි ගාලේ මළගමට ගොම්මන ඇවිද එන ටිකේ මියෑදුනු අතදරු ගොලුබෙලි කටුගාව ඉකිගගා අඬනා ඇටිකුකුළු රාලේ

කෘතිය : අඟුළු ලූ හැඟුම් දොර කතෘ : නිශාන්ත මල්ලවආරච්චි ප්‍රකාශනය : කර්තෘ මුරණ්ඩු සිසුවාගේ කවිය. සිප්කිරි දියවරින් සපිරුණු වැව්

කෘතිය : සිඹිමි නිල් තුරු සිරස කතෘ : නයෝමි සිරිනාලි නවරත්න ප්‍රකාශනය : කවිවර අවසාන තත්පරය වෙනසක ඇරඹුමයි. සේනේහෙන් සිප

පුලුවන් උනත් මම ඔයාව පහුකරන්නෙ නෑ . ඒත්…මම එනවද කියලා..හැරිල බලන්න සෝඩි . මේ ලෝකෙ ජීවත් වෙන බොහොමයක් මිනිස්සු සතුටෙන්

පොතකින් දැනුන කවියක් 07. කෘතිය : විල් නෙතක මල් මතක කතෘ : නඳුන් යසිත දසනායක ප්‍රකාශනය : සන්ථව

විසිපහයි පනස් නවය ඒ තමයි තාත්තගෙ වාහනේ අංකය බුදුවරු වැඩ ඉන්න ස්ටිකර් ගැහුවට රථ පූජාව දෙන්න බැරි වුනා හරියට මහත්තයො