නිම්සල

ජීවිතය යනු ආශිර්වාදයක් බවත් ,මේ සටහන කියවන ඔබ ආශිර්වාද ලද්දෙක් බවත් ඔබට ජීවිතයේ කී වරක් හැගී තිබෙනවාද? ඔබ ලත් මේ

නුඹ… සෙමින් විත් බර අඩි තබා සුමුදුව… පියවර සන් කල ම’හද බිම්කඩ මත පර මල් වුවද පූදියි.. වියළි පරපත් මත….

සිව් මහා බඹ සෙනඟ මගෑරිය ඉසව්වක වම් ඇලෙන් මායාව නිදනවා සොඬඟ බොල් බැත අහුරු මිසක නෙළුමන් නොගෙන ගම් වදින හස්ති

හුඟක් දේ ජීවිතේ මග ඇරිල යන්න ඇති හුඟක් දේ ජීවිතේ සුසුම් ගිල ගන්න ඇති ආදරය උණුසුමට හිත කීරි ගැසුන හැටි

කුස නොහොත් බඩ ශරීරයේ වැදගත්ම අංගයකි. මොලය කොතරම් ක්‍රියාශීලි වුවද එය ක්‍රියාකරවීමටද කුස පිරී තිබිය යුතුය. එහෙයින් බඩ ගෝස්තර වාදය

ඉතිං ජීවිතය කෙසේද වත ගොත? අනේ දැන් ගෙවී ගොස් මල් පිපුනු වසන්තය ඉපල් වූ අතුපතර ඉද හිටක පූදියි නැවුම් මල් කැකුළු

අඬන්නට හිතෙනකොට ඇති තරම් අඬන්න කඳුළු තොටුපල අපේ මගෙ නමට ලියන්න අනාගතයට තුටින් ඉතිං පා නඟන්න හිනාවුණ අතීතෙන් සිනහ ඔබ

කාගේ උවමනාවකට හෝ මෙලොව එළියදුටු අපි කාගේ හෝ රටාවකට කාගේ හෝ තාලයකට, හැඬ ගැසීමකට, හුරුවීමට , නැතහොත් කාගේ හෝ පදයකට,

අකුණකින් අපයෝජනයට ලක් වූ වලාකුළක ඇසගින් දියවී වැටෙන කදුළකින් කෙත් වතු සාර කරනට පුළුවන්ද ගොවියනේ තොපට

කනදරා කුමාරිය ආතුරව වැස්සට ඉකිගසයි ඉල් මහේ පිටවාන අද්දර කහ මැකී සඳවතිය තෙමී රෑ තිස්සෙම ලෙඩ ඇඳේ නන් දොඩයි සිහි