නිම්සල

වනඟ සිතැඟිව විඳිනු රිසියෙන් ආ දිනක එක මනඟ පොබයන විහඟ රාව දසත ගලයි නෙක ඉනඟ නෙරිය වන් මිණි කිකිණිය මෙපුරවර

මේ නෙත් සසලව පස්කම් සැප මැද කුමටද කඳුලේ ගිලෙනු නියා…….

පෙර කල පිනකට මිනිසුන් විලසට පැමිණුන මෙලොවට දැකුමෙන් නෙතකට ඇසුමෙන් කනකට

තෙරක් නොමැති සසර මඟ හමුවෙලා රුවක් ලඟ රන්,,ස්නෙහයේ මල් පීදිලා රැයක් දිලෙන පුන් සඳ වගේ බැබලිලා එළිය කලේ දිවි අඹරම

සඳක් වෙලා සිත් අහසට සිසිල දෙනා ඉරක් වෙලා මගෙ ලෝකෙට එළියවුණා මලක් ලෙසින් මා වටකර සුවඳ ගෙනා ලඳක් නොදුටි ඔබ

හිත තාම ආදරේ නුඹට මට තාමත් අවැසිම නුඹව නුඹ ගෙන සිහිවටන මවාන මං තාමත් හිතන්නේ නුඹ මගේම ____

ගහක් පාමුල වැටුණු කොළයක් රවන අහසට දුක කියන්නේ සිඳුණු වැව මැද උන්නු කෙකණිය හුස්ම ඉල්ලා කෑ ගසන්නේ ඉරුණු පොළොවේ පතොක්

පෙන්නට කලියෙන්ම මැළවිලා  පරවෙච්ච වසන්තය දැක දැකම ඉඩෝරයට රැවටිච්ච ආදරේ මේ යැයි සිතා ජිවිතෙන්  පැරදිච්ච කතා ඕනෑ තරම් තිබුණා ඔබට

යුරෝපයට සරත් ඍතුව නිමා වී ගෙන යනවා. ස්වභාව ධර්මයාගේ චමත්කාරයේ ප්‍රතිඵලයක් ලෙස අයර්ලන්තයට මේ දිනවල කඩින් කඩ ශීත සුළං සහිත

මම පහුගිය සතියේ පොරොන්දු වූ පරිදි whitefriar street දේවස්ථානයේ සුවිශේෂී සිද්ධස්ථාන කිහිපයක් ගැන කෙටි හැඳින්වීමක් කරන්නම්. ඉතින් එන්න මාත් එක්ක